Week 6: Maandag 7 t/m 13 April

Maandag
Whoehoe, eindelijk aankomstdag! De ochtend heb ik eerst doorgebracht op mijn NCP om vervolgens in de lodge de eerste vrijwilligers te begroeten. Omdat ik de eerste dag gelijk verdwaald was, besloten we het groepje vrijwilligers Gabels (het winkelcentrum hier) en de weg er naartoe te laten zien. Kon ik gelijk zelf ook weer even mijn boodschappen doen. Na Gabels was het wachten op de rest van de nieuwe groep.. uiteindelijk waren ze er allemaal; de 10 nieuwe vrijwilligers. Drie zwitserse meiden, een duits meisje, een engels meisje, drie engelse vriendinnen die samen reizen, een engelse jongen, een Australische jongen en een schotse jongen. Eindelijk weer wat mannen in de groep.. is altijd fijn om niet alleen met meiden te zitten! De rest van de dag vooral veel met de nieuwe mensen opgetrokken.

Dinsdag, de laatste dag die we samen hadden met Kathy en Toyah van onze oude groep. Daarna bleven we nog maar met zijn vieren over. Hoe meer mensen er vertrekken, hoe meer ik zelf zin heb in wat nieuws. 's Ochtends ben ik naar mijn NCP geweest, de leerkracht zou wat later komen omdat ze een scholingsdag had. Het kwam er op neer dat ik haar de hele dag niet heb gezien. Hoe leuk de kinderen ook zijn, het is vrijwel onmogelijk om les te geven als je geen SiSwati spreekt. Het is al heel wat dat ik de kinderen nu wat werk kan laten doen, terwijl ze elkaar niet in elkaar slaan. Doris geeft telkens aan dat ze de kinderen op mijn NCP niet leuk vindt. Ik snap wel wat ze bedoelt, de kinderen gaan onderling vrij ruig met elkaar om, slaan en spugen zijn geen uitzondering en als je als vrijwilliger niet duidelijk genoeg bent zullen ze dat zelfs bij jou doen. Rennen door het klaslokaal, elkaar over de stoelen heentrekken, ik heb het allemaal gezien. Ik denk dat het er mee te maken heeft dat ik op een NCP zit in een 'rural' gebied. Ik zelf vind het juist wel wat hebben dat de kinderen niet zo makkelijk zijn, het is alleen lastig dat de leerkracht vaak te laat komt en wij dan alleen zijn met ze. Ik moet zeggen dat ik dat het vervelendste vindt van mijn vrijwilligerswerk, de leerkracht die er zo vaak niet is. Voor mij is het ook lastig om met de kinderen te zijn als er andere vrijwilligers zijn. Ze zullen dan veel meer uitproberen dan dat ze alleen bij mij doen omdat ze mij nu wat langer kennen en weten dat slaan en spugen echt niet kan. Maar zelfs op de dagen dat ik alleen ben met de kinderen is het onmogelijk voor me om ze helemaal stil te laten werken. Mijn doelstelling is ze telkens levend het klaslokaal uit te laten komen. So far, so good. ;)

De nieuwe groep zou morgen naar Kruger gaan en Jolanda & Robbert van mijn oude groep hadden gisteren aangegeven ook graag mee te willen gaan als dat kon. Eerlijk gezegd had ik het ook wel gehad met de rustige dagen en helemaal na de vele dagen op mijn NCP waar de leerkracht te laat was of niet op kwam dagen voelde ik me niet verplicht om in Swaziland achter te blijven. Ik en Doris hadden dus ook aangegeven dat we graag mee wilden. Vandaag kregen we het bericht dat we mee mochten! De middag stond dus onverwacht in het teken van de was wegbrengen (ik gun mezelf de luxe hier van de laundry service), spullen pakken, boodschappen doen.. Die avond werden we nog uitgenodigd door de lodgemedewerkers om uit eten te gaan om afscheid te nemen van Toyah en Kathy. We gingen naar dezelfde lokale pub als vorige week vrijdag. Naast de pub kochten de medewerkers vlees en achter de pub was een barbeque waar het vlees op werd gemaakt. Ik vind het een van de leukste kroegen hier, je kunt binnen wat drinken halen.. buiten eten als je wilt, er is een pooltafel, heerlijk! Rond een uur of 11 besloten we naar de lodge te gaan, morgen weer op tijd op voor Kruger.

Na een korte rit (zo voelde het tenminste na de rit naar Mozambique) kwamen we aan in Kruger. 10 mensen van de nieuwe groep, 4 van de oude groep, 5 amerikaanse peace volunteers en Bob & Mpho als gidsen. Het was niet te vergelijken met de laatste keer. Het weer was deze keer veel slechter, jammer.. maar beter voor mijn nachtrust. Het was nu heerlijk slapen in de tent die ik dit keer deelde met Doris. Daar heb ik dan ook gebruik van gemaakt, 2 avonden ben ik heel vroeg mijn bed in gegaan zodat ik aan mijn 7/8 uur slaap kon komen (zeldzaam in Kruger als je om half 5 op moet), de andere avonden heb ik gezellig met de nieuwe groep bij het kampvuur gezeten. Fijn om weer met nieuwe mensen te praten. Vooral de amerikaanse peace volunteers hadden interessante verhalen. Het zijn allemaal mensen die voor 2 jaar in Swaziland gaan wonen, of al bijna zo lang hier wonen in een echt dorpje. Interessant om te horen hoe hun levens er uit zien.. ik moet er niet aan denken om zo lang afgesloten te zitten en zo primitief te leven. Een aantal maanden lijkt me al lastig, wel heel interessant, maar 2 (!) jaar.. erg lang.

Terug naar het kamp in Kruger. Vorige keer waren er in het kamp veel kleine beestjes en vooral 's nachts moest ik altijd met een zaklamp lopen omdat je anders gegarandeerd ergens op stond. Nu had ik daar bijna geen last van, wel heb ik een aantal (ongevaarlijke) slangen gezien (waaronder een onder mijn tenthoes op het moment dat ik die optilde).

De dagen in kruger hebben we weer gevuld met veel gamedrives, op zoek naar dieren. Ook de dieren waren dit keer totaal anders (goh, verrassend). Ik heb meerdere keren olifanten en leeuwen op de weg gezien, vooral dat laatste gebeurt niet vaak. We hebben deze keer geen luipaard gezien (wat een geluk dat we die vorige keer wel zagen) en ook geen cheetah. Wel heb ik dit keer hyena's heel dichtbij gezien tijdens de sunset drive in de avond.

Ondanks dat het bezoek niet zo spectaculair was als de vorige keer, was het toch zeker de moeite waard. Het blijft geweldig om zo dichtbij wilde dieren te komen en ze in hun natuurlijke omgeving te zien, wakker te worden midden in de natuur van leeuwengebrul en dan de perfecte zonsondergangen. Ik heb weer een heerlijke week gehad met mooie nieuwe herinneringen.

Aankomende week is het dan echt mijn laatste week in Swaziland, voor ik begin aan mijn tiendaagse trip naar Kaapstad. Ik ben heel blij dat ik nog een week met de kinderen op mijn NCP heb, maar ben ook erg nieuwsgierig naar Zuid-Afrika.. Op naar mijn laatste week!